Im bardziej człowiek się nawraca, ...
Im bardziej człowiek się nawraca, tym łatwiej zauważa nie nawrócone strefy swego życia.
W naszym życiu nic nie jest na stałe. Na tym polega jego urok. Życie to chaos. Ale głęboko wierzę, że ludzie, którzy się obok nas pojawiają dzielą się na dwie kategorie. Czasami znajdujemy osobę, która będzie z nami na lata, a czasami zjawia się obok nas ktoś na chwilę. Na sezon. Jak kolekcja wiosna/lato, jesień/zima. Ktoś, kto jest z nami z określonego powodu. Ktoś, kto nas czegoś nauczy. O sobie albo o świecie. I siebie również. Ktoś, kto da nam dużo przyjemności. Obudzi w nas uczucia, które – wydawałoby się – dawno w nas przygasły. Ktoś, kto nas zmieni. A później po prostu odejdzie.
Czasami żałuję, że nie potrafię się porządnie wkurwić. Już zapomniałem, jak to jest.
Potem wniesiono nowe szklanki ponczu i zaczęły się opowieści.
Żaden, nawet najświętszy stan, nie zapewni ci uświęcenia duszy, jeżeli będziesz zaniedbywał obowiązki z tego stanu płynące.
Noc ma swoje prawa i tylko ten, kto musi, pracuje, inni zaś, śpią.
Bogatym jest ten, kto posiada wiele; bogatszym ten, kto mało potrzebuje, najbogatszym - kto dużo daje.
Życie jest niezmiernie cennym darem; trzeba umieć go wykorzystać nie tylko dla nas samych, ale dla innych, dla kraju, dla ludzkości, aby nie było jałowe, niepłodne, bezowocne.
Rodzaj ludzki to rzecz nad wyraz jednostajna!
Wcale nie jest powiedziane, że to co mamy, mamy raz na zawsze.
Ten, kto chce być, jest. Nie przejmuje się czasem, napiętym harmonogramem, lenistwem, zmęczeniem, kilometrami i wszystkimi innymi przeszkodami, które napotka. Ten, kto chce być, jest. (Un Rincón Maravilloso)