Człowiek prawdziwie wielki tak jest ...
Człowiek prawdziwie wielki tak jest wielki, że musi się ugiąć przechodząc przez bramę śmierci.
Udostępnij:
Inspiracje:
Wielcy poeci przemieniają w poezję najgłębsze cierpienia.
Kto nie zna samego siebie, ten nie potrafi zrozumieć innych.
Żyć to mi nie dajecie,
lecz umrzeć nikt mi nie wzbroni…
Życie jest dziwne, bo nigdy nie wiadomo, kiedy zaczyna się prawdziwe życie, a kiedy kończy. Boję się tylko jednego: że mogę przeoczyć swój prawdziwy początek, który może nastąpić w każdej chwili…
Do utraconego rajuNie powinno się wracać,Zwłaszcza jeżeli nie ma się pewności,Że był on naprawdę rajem.
Ja po tych wszystkich latach chciałbym naprawdę już zacząć inaczej żyć, mieć kogoś, kto może nie tyle byłby oparciem dla mnie, ale kto by mnie potrzebował i dla kogo mógłbym żyć, bo takie życie bez sensu jest straszne, nawet jeśli człowiek na co dzień robi coś, co go wciąga.
Ona uśmiecha się, dlaczego nie czuje także uśmiechu w sobie?
Zrozumienie, że życie jest piękne, mimo że zdarza się bywać okrutne, wymaga pewnej dojrzałości umysłowej i emocjonalnej.
Wiele trzeba mocy, by umieć żyć wiedząc,jak bardzo życie i niesprawiedliwość są z sobą złączone.
Życie to raj dla tych, którzy chcą się doskonalić; piekło dla tych, którzy chcą żyć w błędach; raj dla odważnych, piekło dla tchórzów, niebo dla wytrwałych, piekło dla leniwych.