Często cierpienia dają ludziom pouczenie.

 Strach przed śmiercią jest warunkiem woli przeżycia.

 Jeśli chodzi o małżeństwo, żywe dzieci
są klejem. Martwe są kwasem.

 Nadzieja jest rośliną trudną do wyplenienia. Można nie wiem ile odrąbać gałęzi i zniszczyć, a zawsze będzie wypuszczać nowe pędy.

 Żyjemy w zwariowanych czasach.Lot w Kosmos odbywa się coraz szybciej,jazda do biura coraz wolniej.

 Nikt nie jest nieszczęśliwy bez własnej winy.

 Życie wtedy ma wartość historyczną, kiedy jest pełna przygód.

 Kocham zwykłych, prostych ludzi. Prostych w relacjach, prostych we wszystkim, którzy nie boją się głupio wyglądać, nie boją się palnąć jakiejś bzdury. W towarzystwie takich ludzi, możesz się otworzyć, ponieważ podświadomie wiesz, że nie masz przed kim się popisywać. Bo tu sami swoi. Kiedyś zrozumiemy, że zewnętrzny blask jest niczym w porównaniu do wewnętrznego piękna. Ponieważ, to co jest ładne na zewnątrz, pozostaje ładne do pierwszego deszczu. A to co jest w środku, płonie zawsze. Nawet, jeśli tlą się tylko malutkie okruszki. Wystarczy lekki podmuch, żeby wzniecić żar. Kiedyś zrozumiemy, że dobroć, delikatność, czułość i troska, to przejaw wewnętrznej siły, a nie słabości.. Kiedyś na pewno zrozumiemy...

 Są rzeczy, które trzeba zdążyć
opowiedzieć, zanim ktoś o nie zapyta.

 Ciągle mieliśmy zbyt pełne serca.
Co to znaczy? Że każde z nas żywiło
osobne, niespełnialne nadzieje, które
taszczyliśmy z sobą jak sekretne walizeczki.

 Jack powiedział głośno: - Ten
łeb jest dla zwierza. To dar.