Często cierpienia dają ludziom pouczenie.

 Życie jest jedną lekcją pokory.

 Intuicja jest w domenie intelektu tym, czym jest prawość w domenie uczuć.

 Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.

 Czujemy się wolni, ponieważ brakuje nam bardzo języka, by wyartykułować nasze zniewolenie.

 Weź łoże swoje i idź!

 Ich życie to po prostu jakiś błąd statystyczny, pomyłka mamusi.

 Nie bój się śmierci. Bój się nieuleczalnej choroby o nazwie życie. Ona jest gorsza, bo dłużej trwa i nieuchronnie prowadzi do śmierci.

 Talizmanem jest coś, nad czym dokonano aktu woli, żeby przystosować go do jakiegoś celu.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać
równowagę musisz się poruszać naprzód.

 Tradycja to przesiany rozsądek całego narodu z jednego wieku w drugi.