Dawanie jest lepsze od brania.

 Nikomu z nas życie, zdaje się, bardzo łatwo nie idzie, ale cóż robić, trzeba mieć odwagę i głównie wiarę w siebie, w to, że się jest do czegoś zdolnym i że do tego czegoś dojść potrzeba. A czasem wszystko się pokieruje dobrze, wtedy kiedy najmniej się człowiek spodziewa.

 Jak łagodnie zamyka się oczy zmarłym, tak samo łagodnie trzeba otwierać oczy żyjącym.

 Życie to nie jest czekanie, aż burza minie... To nauka jak tańczyć w deszczu.

 Stawianie własnego zaślepienia wyżej od prawdy jest cechą umysłowości niewolników. Kiedy umysły nasze
są wolne, czujemy się zagubieni.
Do rozruszania naszej zamierającej żywotności potrzebujemy albo jakiejś mrzonki, albo czyjejś władzy, albo sankcji mędrców. Musimy zdać sobie sprawę, że póki bronimy się przed prawdą i szukamy jakichś hipnotycznych bodźców, póty nie jesteśmy zdolni rządzić się sami.

 Bladość pokazuje nam, w jakim stopniu ciało potrafi zrozumieć duszę.

 Tylko ty, śmierci, możesz uleczyć zło, na które nie ma lekarstwa.

 Całe nasze życie jest jak kamień rzucony w wodę. Nigdy nie wiemy, jakie kręgi zatoczymy naszym upadkiem, czyją
śmierć spowodujemy i kogo uzdrowimy.
Ile niepokoju wzniecimy dokoła siebie,
ile katarakt zdejmiemy ze ślepych rzek.

 I to nie my mówimy słowa, lecz słowa nas mówią.

 Życie cywilizacji było dla mnie jak sen, z którego na próżno starałem, się przebudzić.

 Tak naprawdę jednak prawdziwą walką jest pisanie.