Starzec jest człowiekiem, który już ...

 Dum spiro, sperodopóki oddycham, nie tracę nadziei.

 Jednych należy chwalić za to, czego dokonali, innych za to, co potrafiliby dokonać.

 Życie jest niewiarygodną sztuką balansowania na strunie między bólem a radością, rozpaczą a nadzieją, niepewnością a pewnością. To wyjątkowa umiejętność, którą zdobywamy dzięki upadkom i podnoszeniu się po nich niemalże w nieskończoność.

 Od nadmiaru rozumu gorzej jest, niż by go wcale nie było.

 Nikomu los nie wydaje się tak ślepy, jak tym, którym nie sprzyja.

 Nie ten kto z tobą tańczy, nie ten, który się śmieje. A ten kto z tobą płacze, jest twoim przyjacielem.

 Nie marnuj czasu na tęsknotę za tym, co przeminęło. Lepiej broń się przed tym, co nadciąga. Bogactwo życia kryje się w jego niewiadomych, nie w znanych.

 Gdy ja będę oskarżony o morderstwo, ty będziesz mi usługiwać.

 System anachroniczny to taki, który na nowe pytania udziela starych odpowiedzi.

 Nie odznaczamy się niczym szczególnym. Jesteśmy tylko częścią zewsząd ograniczonej nieskończoności. Czy warto tedy tak srogo traktować siebie i innych? Wszystko jest takie małe, a my tacy krótkotrwałi. Musimy kochać siebie i innych, bo to jest jedyna rzecz, którą możemy sprawić wobec świata i siebie, a która ma znaczenie.