Można długo iść drogą życia ...
Można długo iść drogą życia nie starzejąc się, albowiem wiek dojrzały polega na ciągłym oglądaniu się za siebie by dostrzec, gdzie się błądziło.
W pokoju aż gęsto było od duchów przeszłości.
Każdy człowiek musi dojść do wszystkiego sam. Nawet jeśli inny dał mu to na tacy, to nie jest to, to samo. Nawet jeśli inny człowiek dał mu tego początkowego kopa, to później musi sam to wszystko kontynuować, rozbudowywać. Inaczej to jest martwe.
Wspomnienia sprawiają niekiedy, że
życie wydaje się bardzo smutne.
Boże mój! Jak wstrętna jest przeszłość i jak dużo jej jest!
Żadna znajomość nie jest na tyle doskonała, aby nie można było się poznać jeszcze lepiej.
Podróż bywa bardzo często znacznie piękniejsza od samego punktu przybycia.
W apatii jest wolność, dzikie, odurzające wyzwolenie, którym prawie można się upić.
Jeśli nauka uczy nas czegokolwiek, to tego, że porażki powinniśmy przyjmować tak samo jak sukcesy -
ze skromną godnością i wdziękiem.
Nie ten jest mądry, kto wiele spraw umie,lecz kto złe od dobrego rozeznać rozumie.
Życie to nie są te chwile kiedy oddychasz, ale te momenty które zapierają ci dech. Nie jest ważne ile lat dajesz życiu, ale ile życia dajesz lata. Bo kluczem do szczęścia jest uświadomienie sobie, że nim jesteśmy, a nie drogą do niego.