Cywilizacja to niekończący się ciąg ...

 Nagość w teatrze też jest kostiumem.

 I umarła...

 Chciałbym zmienić się w sen.

 Już? Tak prędko? Co to było?Coś strwonione? Pierzchło skrycie?Czy nie młodość swą przeżyło?Ach, więc to już było... życie?

 Częściej słyszymy pouczenia niż pocieszenia.

 Życie to nie teatr, gdzie wszyscy aktorzy po skończonym przedstawieniu wracają do domów. W życiu naprawdę grasz o wszystko.

 A więc tak wygląda życie, pomyślał. Człowiek słyszy dźwięki, czuje wiatr i gorąco, ponosi porażki, czuje wstyd. Na tym to polega. Trzeba żyć i uczyć się.

 Jak człowiek zrobi jakieś głupstwo, czasami ponosi tego konsekwencje przez całe życie.

 Ci, którzy nie wyciągają wniosków z przeszłości, są skazani na jej powtarzanie.

 Czy za karę, że nie wierzę w duszę, nie mam duszy?