Nie ten jest mądry, kto ...

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby zachować równowagę, musisz się poruszać.

 Tak drzemie we mnie wiele książek, lepszych i gorszych, najrozmaitszych. Zdania, słowa, akapity i wersy, niczym niespokojni sublokatorzy, nagle budzą się do życia, wałęsają się samotnie albo rozpoczynają w mojej głowie hałaśliwy dialog, którego nie potrafię uciszyć.

 „Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd".

 W każdym końcu kryje się nowy początek.

 Żadna podróż po śmierci nie będzie taka ciekawa jak ta przez życie.

 Kto chce sam siebie ukarać, zawsze znajdzie po temu okazję.

 Nie wiń za nic nikogo w swoim życiu, dobrzy ludzie dają szczęście, źli - doświadczenia, najgorsi ludzie dają ci dobre lekcje, a najlepsi piękne wspomnienia.

 Dyktatura często sprzyja tragicznemu powsta­waniu arcydzieł.

 Zginął tak, jak żył - pilotując helikopter na krawędzi ryzyka...

 Bogatym jest ten, kto posiada wiele; bogatszym ten, kto mało potrzebuje, najbogatszym - kto dużo daje.