Człowiek rodzi się nie dla ...

 Życie jest jak kapusta: po jednym liściu dojdziesz do serca - i tam zazwyczaj gorycz.

 (...) a jeśli kiedyś znika ktoś, kto nas zna, tracimy jakąś wersję samych siebie.

 Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi. Są słowa, które zawsze wywoływać będą morza łez. I są takie osoby na myśl, o których zawsze zasypie nas lawina wspomnień.

 W muzealnej kawiarni mówi: - Muszę się odnaleźć. Jakbym zaczynała od zera.

 Użył kilku antydemokratycznych wyrazów.

 Czekam na wiatr, co rozgoni. Ciemne skłębione zasłony. Stanę wtedy na RAZ. Ze słońcem twarzą w twarz.

 A potem... Potem zacząć wszystko od nowa z jutrem jeszcze wolnym od błędów.

 Czy można być tak długo smutnym na tak ciekawym świecie?

 Porażka jest po prostu szansą, żeby spróbować jeszcze raz, tym razem bardziej inteligentnie.

 Domem Irlandczyka jest jego trumna.