Czas to bogactwo, którego nie ...

 Ignorancja jest matką paniki, wiedza - matką spokoju.

 Myślę, że najgorsze, co może kogoś spotkać, to przegapienie swojego życia. Niewykorzystanie szansy na zrealizowanie swoich pragnień, na odnalezienie sensu i wreszcie - na poznanie i pokochanie siebie samego. Najgorsze dla człowieka to obejrzeć się wstecz, gdy jest już za późno, spojrzeć na swoje życie i uświadomić sobie, że - z głupoty, lenistwa czy tchórzostwa - nie poszło się drogami, którymi chciało się iść.

 Często ogranicza nas właśnie wiara we własne ograniczenia.

 Życie składa się z naszych postaw.

 To istny cud - dziecko, nasze własne, lecz zarazem dziwnie obce.

 Przeżyte chwile nie giną. Nie wiemy nigdy, kiedy wypłyną z dalekiej przeszłości,
by nałożyć się na to, co przeżywamy obecnie.

 Kiedy na końcu życia spojrzysz wstecz, zobaczysz, że bardziej od niepowodzeń bolały te momenty, kiedy nie spróbowałaś. Ból porażki jest przemijający, ból z niewykorzystanych szans trwa wiecznie.

 Jeżeli ktoś jest niewierzący, nigdy nie wiadomo, w co uwierzy.

 Często starzec pochylony wiekiem nie ma innego dowodu na to, że żył tak długo, jak tylko liczbę przeżytych lat.

 Śmierć sumienia nie ma, ale ma poczucie formy; jeżeli nie musi, to się nie czepia.