Powinno się być jak chleb,który ...
Powinno się być jak chleb,który dla wszystkich leży na stole,z którego każdy może kęs sobie ukroić,nakarmić się, jeżeli jest głodny.
Puste pokoje. Dwa słowa, ile treści.
Nie spodziewajcie się niczego po człowieku, który pracuje wyłącznie dla potrzeb własnego życia, a nie dla swego trwania w wieczności.
Głupotę można by wytrzymać, gdyby nie była ponadto jeszcze napastliwa i nie posługiwała się niektórymi chwytami mądrości - w czym mądrość nie może się jej odwzajemnić.
Nie zamierzała jednak rozjaśnić włosów. Wszystko ma swoje granice.
Artysta może wyrażać wszystko.
Pośród tragedii rozpoczynamy grać komedię.
Często myślałem o śmierci i doszedłem do wniosku, że jest najmniejszym złem ze wszystkich.
Sama mogę staczać swoje bitwy. To właśnie robią wybrańcy, prawda?
Bogactwo pozbawia wrażliwości - jak wszelkie szczęście.
Nie mierzę powodzenia ilością zdobyczy, sukcesem jest po prostu przetrwać. Wszystko jest tymczasowo, nawet ból. Nie ma szczęścia bez cierpienia, to jest równowaga życia.