Życie nie jest lepsze ani ...

 Życie jest ulotne i posępne jak samobójstwo motyla.

 Dokonujemy wyborów i musimy z nimi żyć.

 Każde narodziny są kolejnym dowodem nadziei.

 Jeśli nie zapytamy, to nawet się nie dowiemy, że nam odmówili.

 Całe nasze życie jest jak kamień rzucony w wodę. Nigdy nie wiemy, jakie kręgi zatoczymy naszym upadkiem, czyją
śmierć spowodujemy i kogo uzdrowimy.
Ile niepokoju wzniecimy dokoła siebie,
ile katarakt zdejmiemy ze ślepych rzek.

 Lecz korzyść z tego krótka, jak dzień zimą.

 Ed i Ted to dobrzy ludzie, którym zdarzyło się być złymi ludźmi.

 Wszystko tak szybko przemija i nim się spostrzeżemy, dobiliśmy już do kresu życia.

 Pod koniec dnia, pod koniec roku, spójrz wstecz i pomyśl sobie: było różnie. Bywało źle. Bywało może nie tak znowu najgorzej? Chyba dałam radę. Chyba dałem radę. Żyję. Nie zawiodłem przesadnie najbliższych. Nadal utrzymuję się na powierzchni. Pomogłam. Zadzwoniłem. To proste rzeczy, ale to z prostych rzeczy złożona jest codzienność. I gdy codzienność wywołuje w Twojej głowie spokój, to wtedy żadne „jutro” nie jest straszne. Właśnie takiego „wczoraj” Ci życzę.

 Żałuję, że jak byłam mała to nie wyspałam się na zapas.