Największymi lekarzami są natura, czas ...

 I to nie my mówimy słowa, lecz słowa nas mówią.

 Życie bywa kapryśne, nie zawsze zwycięża ten, kto ma rację.

 Kłamstwo jest jedyną ucieczką słabych.

 Lalalalala! Jeśli nie będę słyszała, co on mówi, to ta rzecz się nie stanie.

 Samotność to dziwna rzecz.
Zakrada się cicho i niepostrzeżenie. Siada obok Ciebie w ciemności. Głaszczę Cię po włosach, kiedy śpisz. Owija się wokół twojego ciała i zaciska się tak mocno, że brakuje Ci tchu, że zamiera twój puls, choć krew płynie coraz szybciej. Dotyka ustami miękkich włosków na twoim karku. Zostawia kłamstwa w twoim sercu, kładzie się w nocy w twoim łóżku, wysysa światło z każdego kąta. Nie odstępuje Cię na krok, kurczowo trzyma Cię za rękę tylko po to, żeby jednym szarpnięciem pociągnąć Cię w dół, kiedy usiłujesz się podnieść.

 Życie, gdyby miało być smutne, niewarte by nawet było nazwy życia.

 Ludzi można, według mnie podzielić na „leniwych"
i „pracowitych”. „Leniwi” czekają na pomoc innych
a troskę o swoje zdrowie składają na barki lekarzy, bioterapeutów itp. „Pracowici” natomiast chcą pomóc sobie sami i poznać przyczyny swoich chorób;
nie zawsze jednak wiedzą jak to zrobić.

 W życiu chodzi o to,by być trochę niemożliwym.

 Cnota jest swą własną nagrodą i frajerzy to ci, którzy umierają.

 Miarą człowieka jest ukrywanie cierpień.