Aby zaś nie wynosił mnie ...

 Kto chce żyć, ten musi się odnosić do życia poważnie. Życie to nie tylko przywilej, ale i obowiązek; nie tylko dar, ale i ofiara.

 Lękliwego śmierć bardziej goni.

 Ci którzy mają idee wciąż w gębie mają i zazwyczaj w pobliskim nosie.

 Liczą się efekty, staraniami chwalą się tylko nieudacznicy

 Niezależnie od tego, czy życie jest komedią, czy tragedią, wszyscy i tak dobijają się o role tytułowe.

 Każdy ma swoje miejsce, tylko że to miejsce wyznaczamy my!

 Czy nie oszukiwałem samego siebie? Czy nie czynimy tego wszyscy?

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Przeszłość ma wpływ na wszystkich, ale to od nas zależy, czy pozwolimy jej dyktować, co mamy robić.

 Nigdy nie należy składać obietnic, jeśli istnieje ryzyko, że nie będzie można ich spełnić.