Szanuj zdrowie należycie,Bo jak umrzesz ...

 Tysiącmilowa podróż zaczyna się
od pierwszego kroku we właściwym kierunku.

 Wie pan, bo miłość to świadomość, że jest się kimś najważniejszym. To życie z kimś, kto przytrzyma mocno za rękę, gdy ziemia się zatrzęsie, a nie z kimś, kto sam co chwila będzie wywoływał trzęsienie ziemi słowami "Odchodzę!". Miłość to siła, która nierozerwalnie łączy, spaja w jedno i nie pozwala wypowiadać słów, które tak bardzo ludzi dzielą. Bo miłość to niemożność wyobrażenia sobie życia bez tej osoby.

 Widzę, że bawi Cię takie postępowanie z drugim człowiekiem.

 Moja przeszłość jest smutna, teraźniejszość to katastrofa, na szczęście nie mam przyszłości.

 Wolałabym nie być tu, gdzie trzymałam w ręku filiżankę.

 To, co wiemy, można porównać do zapałki płonącej w mrokach wieczności.

 Kto rzeczywiście pragnie wymyślić coś nowego nie może nie być "szalonym".

 Starość nie jest dla mnie więzieniem, w którym siedzi się w odosobnieniu, lecz balkonem, z którego widać dalej.

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Fajnie jest być czasem samolubem.