Chodząc po ziemi trzeba trzymać ...
Chodząc po ziemi trzeba trzymać głowę w niebie, dopóki nie przeniesiemy się tam całkowicie.
Nie żyjemy, aby umierać; ale umieramy, aby żyć wiecznie.
Życie jest niewiarygodną sztuką balansowania na strunie między bólem a radością, rozpaczą a nadzieją, niepewnością a pewnością. To wyjątkowa umiejętność, którą zdobywamy dzięki upadkom i podnoszeniu się po nich niemalże w nieskończoność.
Kiedy się dzieli poduszkę, dzieli się też tajemnice.
Lepiej mieć do czynienia z adwokatem, aniżeli z doktorem i księdzem.
Pobłażliwość jest gruntem, na którym złodziejstwo się pleni.
To nie moja wina, że jestem synem swojego ojca.
Nikt za życia nie zna własnej świętości, a często i świętości innych.
Opinie są jak odbytnice. Każdy ma swoją.
Radio to środek znieczulający człowieka pracy...
Tak bardzo chciałabym mieć te cholerne 7 lat.
Ubrać za dużą koszulę taty, ubrudzić buzię czekoladą i tuląc misia zapomnieć o problemach... choć na chwilę.