Życie jest tragedią, gdy widziane ...

 Bo boję się rzeczy, których chcę, Lille. Tym razem boją się siebie.

 W naszym życiu nic nie jest na stałe. Na tym polega jego urok. Życie to chaos. Ale głęboko wierzę, że ludzie, którzy się obok nas pojawiają dzielą się na dwie kategorie. Czasami znajdujemy osobę, która będzie z nami na lata, a czasami zjawia się obok nas ktoś na chwilę. Na sezon. Jak kolekcja wiosna/lato, jesień/zima. Ktoś, kto jest z nami z określonego powodu. Ktoś, kto nas czegoś nauczy. O sobie albo o świecie. I siebie również. Ktoś, kto da nam dużo przyjemności. Obudzi w nas uczucia, które – wydawałoby się – dawno w nas przygasły. Ktoś, kto nas zmieni. A później po prostu odejdzie.

 Czym jest życie? To błysk świecy w wietrze, to kropla rosy o poranku, to krótki moment między urodzeniem a śmiercią, to chwila między odpoczynkiem a działaniem.

 Słyszałem wszystko: chociaż zapanowała
grobowa cisza, przecie słyszałem tę ciszę.

 Dzień, w którym zaczynamy martwić się o przyszłość, jest dniem końca naszego dzieciństwa.

 Kto wie ile ukraińskich serc ukryło się pod polski płaszczyk, by ocalić głowę.

 Ktoś, kto przyjmuje cudze dobro, sprzedaje własną wolę.

 Wyszczekany głupiec zwykle wyciera twarzą podłogę.

 Zaniedbasz, to stracisz.

 Ulice są pełne milczących opowieści.