Życie jest tragedią, gdy widziane ...

 Wiele razy trafisz na ludzi, którzy podetną ci skrzydła. Jakąkolwiek drogą nie pójdziesz, spotkasz na niej tysiące ludzi, którzy zrobią wszystko, aby wmówić ci, jak wielkim beztalenciem jesteś. Nie jesteś. Błogosław ich słowami „mam cię w dupie”.

 Każdy człowiek – człowiekiem.
Nie – białym, czarnym, śniadym czy czerwonym.

 Życie to najdziwniejsze co może się nam zdarzyć. Kiedy już umiemy żyć, musimy umierać. Kiedy już umiemy kochać, musimy odchodzić. Kiedy już umiemy rozumieć, musimy zapominać.

 Czas to bogactwo, którego nie można zaoszczędzić: trzeba je wydawać.

 Mądrymi czyni ludzi wiedza, która zamieszkała w ich sercach.

 Mówi się, że kiedy umierasz,
w jednej chwili widzisz najważniejsze momenty swojego życia.

 Nie mam talentu do życia. Nie umiem wykorzystywać chwil, nie umiem nic zaplanować, nic przewidzieć. Życie jest dla mnie zawsze zaskoczeniem, a boję się zaskoczeń.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Czy tylko ja tak mam, że lista rzeczy, jakie chce się na święta z roku na rok staje się coraz mniejsza? Aż w końcu jedyne, czego tak naprawdę się pragnie, to te rzeczy, których nie da się nabyć za pieniądze.

 Wszystko się kończy. Gatunki wymierają. Przekonanie, że jest inaczej, było tylko zarozumiałością, produktem wybujałego
ego, przekleństwem nadmiernego poczucia własnej wartości.