Praca może się stać życia ...

 Płacz trochę pomaga -dopóki się płacze. Ale w końcu, wcześniej czy później, trzeba przestać płakać, a wtedy trzeba się zdecydować, co robić dalej.

 Życie najpierw cię przygniata, a gdy nosem sięgasz ziemi, wymierza ci solidnego kopniaka w zadek.

 Czas nie próżnuje.

 Są dni, gdy chciałabym przeżyć życie wstecz, tak jak cofa się taśmę.

 Praca uodparnia na ból.

 Stał sie kłopotem i ikoną tej części świata.

 Są rzeczy ważniejsze od pokoju i gorsze od wojny.

 Cudownie byłoby czasem móc zamienić myśli w rzeczywistość!

 Jestem niezawodny jak wieczne potępienie.

 Można świadomie i przewidująco oczekiwać śmierci, a jednak ona nas zawsze zaskoczy.