Życie cywilizacji było dla mnie ...
Życie cywilizacji było dla mnie jak sen, z którego na próżno starałem, się przebudzić.
Udostępnij:
Inspiracje:
Czytanie i obowiązek to dwa niezbyt zgodne pojęcia. Najpiękniejsza książka, gdy musi być przeczytana, staje się wrogiem.
Nie był szczególnie przystojny. Niewysoki, skronie oszronione, nadwaga też spora. Któż to jednak wie, co może ludzi z sobą łączyć.
Los jednak działa według sobie tylko znanych prawideł.
Myśleć inaczej to odrzucić wszystko, czego się nauczyli, wszystko, czym są.
[...] sny to myślowy odpowiednik streszczeń książek; nie pamięta się nieistotnych szczegółów.
Brutalność zawsze podszyta jest sentymentalizmem. To prawo kompensacji.
Czas ludzi łudzi.
W naszym życiu nic nie jest na stałe. Na tym polega jego urok. Życie to chaos. Ale głęboko wierzę, że ludzie, którzy się obok nas pojawiają dzielą się na dwie kategorie. Czasami znajdujemy osobę, która będzie z nami na lata, a czasami zjawia się obok nas ktoś na chwilę. Na sezon. Jak kolekcja wiosna/lato, jesień/zima. Ktoś, kto jest z nami z określonego powodu. Ktoś, kto nas czegoś nauczy. O sobie albo o świecie. I siebie również. Ktoś, kto da nam dużo przyjemności. Obudzi w nas uczucia, które – wydawałoby się – dawno w nas przygasły. Ktoś, kto nas zmieni. A później po prostu odejdzie.
Kto sam nie jest w stanie się uratować, nikt inny go nie uratuje.
Uczucie powinno być mądre, uczucie nie bierze się z głowy, ale ma być mądre...