Gdy przyszedłeś na świat, wszyscy ...
Gdy przyszedłeś na świat, wszyscy się cieszyli tylko ty płakałeś,żyj tak, abyś przy śmierci się cieszył, gdy wszyscy będą smutni.
Ja jestem złośliwy jak wąż chory na półpaśca.
Mowa madziarska nie była ludzka. Była ogniem, siarką i papryką.
(...) cholerny realizm życiowy. Odziera nas ze złudzeń.
Nie ma sensu mieszać łez z piwem.
Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.
Muzułmanie z reguły nie lubią psów, dla nich są to zwierzęta równie nieczyste jak świnie.
Życie jest sztuką, której nikt z nas nigdy do końca nie zdąży się nauczyć. Wciąż uczymy się, jak być mądrzejsi, silniejsi, lepsi. Uczy nas pokory, cierpliwości i wytrwałości. Uczy nas także, że nawet najcięższe chwile są przemijające.
Nadzieja jest nieodłącznym elementem życia.
Rzuca wyzwanie rzeczywistości i rozbija ją. W tym tkwi istota romantyzmu.
Przecież i ściany mają uszy, i uszy mają za uszami, a za ścianami są kolejne ściany z uszami.