Chorego, który uważa się za ...

 Smutek go nie opuszczał; chciałby odejść dokądkolwiek…

 Żyje się jedynie po to, żeby być gotowym na długie leżenie w grobie.

 Myślę, że zaraz po śmierci przychodzi każdemu do głowy lekarstwo na chorobę, wskutek której umarł.

 Wszystkie wspomnienia z czasem się rozpływają, a te dobre są najmniej trwałe.

 Ból jest aniołem świętym: on przyczynił się więcej do wielkości ludzi, niż wszystkie radości świata.

 Czasem i nam zdarza się wygrać.

 Gdybym tak mogła po prostu zamknąć się w domu! Z książkami i telewizorem!

 Myślę, że może wszyscy upadamy.
Pytanie brzmi, czy potrafimy się później podnieść.

 To jest krzyk ciała. To jest znak, że żyjesz i opierasz się.

 Było jej tylko przykro, że dziwny splot wydarzeń odmienił jej serce i że uczucie, które się w nim zalęgło, musiało zostać zduszone przez absurdalny wybryk losu.