Gdy człowiek nie ceni czegoś ...
Gdy człowiek nie ceni czegoś bardziej od życia, to życie to niewiele jest warte.
Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. A wszystko dobre, co się dobrze kończy.
Życie to rzeka, czasem spokojna, czasem wzburzona. To, co na początku wydawało nam się wielkim sztormem, z czasem może okazać się tylko małą falą. Wszystko zależy od perspektywy.
Słodko jest pić, ale gorzko jest płacić za to.
Każda śmierć, która dotyka nas dzisiaj, stawia przed naszymi oczami wczorajsze życie.
We must not look for a calm life in the age of jetsnie wolno nam szukać spokojnego życia w epoce odrzutowców.
Kto przeżył tragedię, nie był jej bohaterem.
Ten, kto żyje w lęku, jest złamany, jeszcze zanim zacznie żyć.
Starość jest smutna nie dlatego, że się skończyły przyjemności, lecz nadzieje.
Potrafię przyznać się do błędu, przeprosić i wiele wybaczyć. Niezwykle cierpliwy ze mnie człowiek i myślę, że moje granice tolerancji dla ludzkich zachowań sięgają bardzo daleko. Taki już ze mnie typ. Ugodowy. Czasami jednak zdarzy się - chociaż niezwykle rzadko - że ktoś uprze się na tyle, że te granice przekroczy. Wtedy zaczynam wyznawać "mamtowdu*izm" i "c*ujmnietoobchodzizm". Wtedy już nikogo nie przepraszam, jedynie samą siebie, że wcześniej byłam tak grzeczna, nazbyt wyrozumiała w stosunku do innych i zbyt mało honorowa w stosunku do siebie.
Lojalność może być dobrą wiadomością, ale rzadko jest dobrą radą.