Co skraca mi czas? - ...

 To, co robię, nie musi mieć sensu dla nikogo poza mną. Na tym polega piękno życia.

 Miłość to choroba, na którą jedynym lekarstwem jest miłość.

 Kochać to znaczy czekać na kogoś bez względu na to, czy przyjdzie, czy nie.

 Była ideałem. Jej jedyną wadą był brak odwagi i wiary, mimo ciągłych modlitw.

 Często pozwalamy sobie na przejmowanie się drobiazgami, które zasługują jedynie na lekceważenie i zapomnienie. Jesteśmy oto na tej ziemi. Mamy do przeżycia zaledwie kilka dziesięcioleci, a tracimy bezpowrotnie wiele godzin na rozmyślanie o smutkach, o których za kilka lat zapomnimy i my, i wszyscy inni. A więc nie, poświęcajmy czas na działania i odczucia warte chwili, na wielkie myśli, prawdziwe uczucia i trwałe przedsięwzięcia. Bo "życie jest zbyt krótkie, aby było małe".

 Życie nie jest krótkie, ale my marnujemy dużo czasu. Życie jest wystarczająco długie i do jego dyspozycji jest dostatecznie dużo czasu na to, aby ważne rzeczy osiągnąć, jeżeli spędzimy go dobrze.

 Zapominamy, jak ważna jest zwyczajna rozmowa, wspólna kawa, dobre słowo do poduszki. Zapominamy, że to słowa budują mosty, a milczenie jak ogień je spala. Zapominamy, ile znaczą drobiazgi, dobre gesty, ciepło głosu, smaki i zapachy. Zapominamy, że mamy emocje i marzenia. Zapominamy, że jesteśmy ludźmi…

 Nagle poczuł panikę. Był pewny, że ogląda ostatnie światło dnia w życiu. Chciał, żeby pozostało dłużej. Chciał, żeby trwało. Chciał, żeby zmierzch ciągnął się w nieskończoność.

 Słowa się rozsypują, układają w nowe.

 Dobroci nigdy się nie zapomina, bo zapisuje się w skrytości serca.