Kiedy uczciwie żyjesz, nie dbaj ...

 Gdyby ludzie robili tylko to, co wyglądało na możliwe, do dzisiaj siedzieliby w jaskiniach.

 Nie można się przygotować na prawdziwe cierpienie. Musisz pozwolić, żeby rozdarło cię na strzępy.

 Jest to złota zasada w życiu: wymagać mało od świata, a dużo od siebie.

 Tak drzemie we mnie wiele książek, lepszych i gorszych, najrozmaitszych. Zdania, słowa, akapity i wersy, niczym niespokojni sublokatorzy, nagle budzą się do życia, wałęsają się samotnie albo rozpoczynają w mojej głowie hałaśliwy dialog, którego nie potrafię uciszyć.

 Jaki jest sens wiecznego życia, jeśli ma to być życie bez miłości?

 To jest krzyk ciała. To jest znak, że żyjesz i opierasz się.

 Nie wzywaj nocą pomocy. Jeszcze pobudzisz sąsiadów.

 Kłamstwa są jak stalowe pręty klatki- gdy otoczysz się nimi, jesteś zgubiony.

 ...czasem słowa nie mieszczą w sobie uczuć, które próbujemy w nie wlać.

 Jedyne, czego inni mogą się o tobie dowiedzieć, to to, co pozwolisz im zobaczyć.