Człowiek tylko wtedy rozumie swoje ...
Człowiek tylko wtedy rozumie swoje życie, kiedy w każdym człowieku widzi siebie.
Celem życia człowieka jest wędrówka do Boga.
Zawsze jeszcze drugi człowiek może stać się dla nas źródłem niewymownego udręczenia.
Złe rzeczy czasami spotykają i dobrych ludzi. Trzeba je zaakceptować.
Wszystkie dni stają się takie same wtedy, kiedy ludzie przestają dostrzegać to wszystko, czym obdarowuje ich los, podczas gdy słońce wędruje po niebie.
Zdumiało mnie, kiedy Ucz skinęła głową, jakby przyznawała mu rację.
Nie ma co kurczowo trzymać się życia, które może przynieść tylko cierpienie.
Przypadkowe spotkanie jest czymś najmniej przypadkowym w naszym życiu.
Śmierć jest tak przerażająco
ostateczna, tymczasem życie obfituje
w niezliczoną ilość możliwości.
Życie jest jak grająca melodyjka, którą każdego dnia na nowo odkrywamy. Jest jak niekończąca się symfonia, która na każdym kroku zaskakuje nas nowymi dźwiękami. Nie zawsze jest łatwo, ale każda trudność to kolejny dźwięk, który sprawia, że nasza symfonia jest unikalna i niepowtarzalna.
Wszystko, co żywe, jest niepowtarzalne. Nie do pomyślenia są dwaj dokładnie tacy sami ludzie, dwa takie same krzaki dzikiej róży… Życie zamiera tam, gdzie przemoc stara się zatrzeć jego niepowtarzalność i swoiste cechy.