Starość przysparza więcej zmarszczek duchowi ...

 Płomień gniewu opada, powoli przygasa.
Rany się goją. Kiedy jednak pozwalasz,
żeby tak się stało, umiera też część twojej duszy.

 Serce ściska mi się z żalu na myśl,
że tak często coś tracimy, nim zdołamy zrozumieć, jaką ma wartość.

 Nie można być niewolnikiem strachu.

 Uwierz, że i Ty możesz stać się bogaty.

 (...) cholerny realizm życiowy. Odziera nas ze złudzeń.

 Nie porównuj swojego życia
z życiem innych. Nie masz
pojęcie, co przyniósł im los.

 Najgorsza jest świadomość, że minęło coś pięknego, co więcej już nie będzie miało szansy się powtórzyć.

 Im większe kłamstwo, tym ludzie łatwiej w nie uwierzą.

 Trzeba więc pilnować, by kultura pielęgnowała dobroć, nie nienawiść.

 Niczym zakochany diplodok trąca mnie swoją malutką i płaską główką.