Być kompozytorem i nie być ...
Być kompozytorem i nie być muzykiem to tragedia.Oznacza, że jest się geniuszem bez talentu.
''Nic nie warta jest duma ludzi bez honoru,
Dwulicowość to jedna z najpopularniejszych chorób.''
Diabeł nie musi istnieć - wystarczą ludzie.
Żywot przedmiotów jest trwalszy od życia ludzkiego.
Nie miejsce na smutek, kiedy rodzi się życie; pierzchnął lęk przed zagładą śmierci, nastaje radość z obietnicy niekończącego się życia.
Należy każdego dnia posłuchać krótkiej pieśni, przeczytać dobry wiersz, zobaczyć wspaniały obraz i - jeśli byłoby to możliwe - wypowiedzieć kilka rozsądnych słów.
Wszystko umiera, tylko pamięć dobrych uczynków nie ginie.
Nikt nie przechodzi przez życie bez bólu - tego jestem pewien. Ceną za radość jest smutek. Ceną za posiadanie jest utrata. Można narzekać, lamentować i odgrywać rolę ofiary - i wielu tak robi - ale tak po prostu już jest.
Trzeba pamiętać, że życie to nie tylko fazy, lecz także warstwy.
Ludzie, łącząc się miedzy sobą, narzucają sobie taki czy inny sposób bycia, mówienia, działania, i każdy zniekształca innych,będąc zarazem przez nich zniekształcany. To wszystko dokonywa się poprzez Formę.
Jedno życie przyciąga drugie.