Wszystko umiera, tylko pamięć dobrych ...

 Uwielbiam wszystkich! Z niektórymi uwielbiam przebywać, niektórych uwielbiam unikać, a jeszcze innych z uwielbieniem przywaliłabym w twarz.

 Mizerne są zamierzenia ludzkie wobec niezłomnych postanowień losu.

 Co ma zostać, zostanie, a co ma zniknąć, zniknie. Czas rozwiąże wiele spraw, a to, czego nie rozwiąże czas, sama rozwiążesz.

 Sny są prawdziwe, dopóki trwają, a czyż my nie żyjemy w snach?

 Nie wiem, jak mam wracać do życia, w którym dzieję się tylko ja.

 Zrozumienie, że życie jest piękne, mimo że zdarza się bywać okrutne, wymaga pewnej dojrzałości umysłowej i emocjonalnej.

 A jakie jest największe kłamstwo świata?
– To mianowicie, że nadchodzi taka chwila,
kiedy tracimy całkowicie panowanie nad naszym
życiem i zaczyna nim rządzić los. W tym tkwi
największe kłamstwo świata.

 Lepiej chyba pójść choćby kawałek dobrą drogą, niż zajść daleko, lecz źle.

 Aby przeżyć, muszę pozostać ich zabawką.

 Cóż, cóż ja, dziadówka, poradzę? Z kijem na Wielki Kapitał?