Codzienne radości i kłopoty traktuj ...

 Odkąd egzystencjaliści odkryli,że człowiek umiera, już trudno nas czymkolwiek zaskoczyć.

 W taki dzień nie sposób nie wierzyć w to, że już zawsze wszystko będzie się dobrze kończyło.

 Nie wiedziałam tylko, jak przeżyć następną godzinę, następny dzień i miesiąc.

 Życie to nie teatr, w życiu trzeba więcej umieć... w teatrze tylko tekst, a życie... życie pisze się samo.

 Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! obejmij mnie! kochaj mnie! a jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.

 To samo, co sprawia, że nasze życie jest dobre, sprawia, że nasza śmierć też jest dobra.

 Uwielbiam wszystkich! Z niektórymi uwielbiam przebywać, niektórych uwielbiam unikać, a jeszcze innych z uwielbieniem przywaliłabym w twarz.

 W ostatecznym rozrachunku motywy się nie liczą, czyż nie? Tylko rezultaty.

 Na świecie istniał język zrozumiały dla wszystkich. Był to język zapału, język rzeczy, które wykonuje się z miłością i ochotą, nie tracąc nigdy z oczu celu, do którego się zmierza, i w który się mocno wierzy.

 O tym o czym nie można mówić, trzeba milczeć - wszyscy nosimy ze sobą swoje Wolfsegg i mamy ochotę wymazać je
dla własnego ocalenia, wymazać poprzez zapisanie i zgładzenie.