Aby znać człowieka, wystarczy poznać ...

 Napiszmy własną bajkę. Własną historię. Jedyną, wyjątkową. Inną niż wszystkie

 Umarłeś, i to mnie uspokaja.

 Powiedz „nie” sztucznym relacjom, pozornym przyjaźniom i miłości na siłę. Albo ktoś chce Ciebie w 100%, albo niech spierdala.  Daj swój czas, uśmiech i obecność tym, którzy Cię kochają. Zaś tym którzy mają Cię w dupie, wszystkim kłamcom, egoistom i manipulantom pokaż środkowy palec. Jednak tym razem nie zamykaj za sobą spokojnie drzwi. Rąbnij nimi tak, by z hukiem wyleciały z futryny. Niech wszyscy ludzie, którzy nigdy nie zasługiwali na to, by być w Twoim życiu raz na zawsze zrozumieją, że nie ma w nim dłużej dla nich miejsca.  Koniec z wszystkimi gównianymi wymówkami typu „nie miałem czasu”, „nie mogłem” lub „byłem zajęty”. Koniec z frajerskimi tekstami „jesteś fajna, ale…” Nie ma kurwa „ale”! Albo wspólnie się szanujemy i dajemy z siebie wszystko, albo nie róbmy tego wcale… (Oczami Mężczyzny, Rafał Wicijowski)

 Każdy ma swoje drobne wady

 Bohaterowie zawsze dostają więcej, niż dają. Akt dawania gwarantuje wzajemność.

 Wszystko się kończy. Gatunki wymierają. Przekonanie, że jest inaczej, było tylko zarozumiałością, produktem wybujałego
ego, przekleństwem nadmiernego poczucia własnej wartości.

 Dobrzy to ci, którzy zadowalają się marzeniem o tym, co źli rzeczywiście robią.

 Nikomu los nie wydaje się tak ślepy, jak tym, którym nie sprzyja.

 [...] sny to myślowy odpowiednik streszczeń książek; nie pamięta się nieistotnych szczegółów.

 Hic vivimus ambitiosa paupertate omnesTu żyjemy wszyscy w dumnym ubóstwie