Idąc unosimy ręce i konsekrujemy ...
Idąc unosimy ręce i konsekrujemy godziny, co uciekły przed wiatrem.
Ze śmiercią można żartować, ale nie z życiem. Niech żyje!
Przeszłość może czasem sprawić, że nie będziemy zauważać, co dzieje się wokół nas.
Czasami ludzie się nie odzywają dlatego, że nie mają nic sobie do powiedzenia, a czasem dlatego, że mają aż nazbyt wiele.
Ludzie nie chcieli naszej mądrości, więc dostaną nasz gniew. To kara za pychę.
Kiedy but jest nowy, uwiera. Życie wcale nie jest inne, dopada nas znienacka i zmusza do pójścia w nieznane - gdy tego wcale nie chcemy, gdy tego nie potrzebujemy.
I jest to jak potworny sen, w którym ściga cię potwór, a ty nie masz siły zrobić kroku...
Być szczęśliwym, trzeba najprzód odsunąć od siebie strach, potem żyć z umiarem, skromnie, spokojnie, oddając się pracy, którą się kocha, ale bez nadmiernego napięcia.
To dusza i poczucie własnej tożsamości ulegają rozpadowi na ulicy.
Kochamy Indie, bo w Indiach znaleźliśmy nie odpowiedź, ale okazję.
Czas to nie droga szybkiego ruchu pomiędzy kołyską a grobem,czas - to miejsce na zaparkowanie pod słońcem.