Lekarze zapisują lekarstwa, o których ...

 Samotność to dziwna rzecz.
Zakrada się cicho i niepostrzeżenie. Siada obok Ciebie w ciemności. Głaszczę Cię po włosach, kiedy śpisz. Owija się wokół twojego ciała i zaciska się tak mocno, że brakuje Ci tchu, że zamiera twój puls, choć krew płynie coraz szybciej. Dotyka ustami miękkich włosków na twoim karku. Zostawia kłamstwa w twoim sercu, kładzie się w nocy w twoim łóżku, wysysa światło z każdego kąta. Nie odstępuje Cię na krok, kurczowo trzyma Cię za rękę tylko po to, żeby jednym szarpnięciem pociągnąć Cię w dół, kiedy usiłujesz się podnieść.

 Życie jest podróżą, która jest o wiele ciekawsza, kiedy przestajesz podążać za mapą i zaczynasz tworzyć własną ścieżkę.

 Prawdziwa mądrość życiadostrzega wspaniałość dnia codziennego.

 To musi być dla ciebie istne piekło, gdy budzisz się
codziennie rano i znajdujesz na poduszce siebie samego.
Twoja matka musiała bardzie nie lubić dzieci, gdy cię wychowywała.

 Życia wystarcza zaledwie na tyle, by musnąć powierzchnię doświadczenia.

 To żadna tajemnica, trzeba odejść, kiedy jest się na szczycie.

 To jest krzyk ciała. To jest znak, że żyjesz i opierasz się.

 Człowiek zawsze może wstąpić na lepszą drogę – póki żyje.

 Wszystko w tym życiu można przebaczyć. Poza prawdą...

 W osobowości nas wszystkich drzemie pewien procent nieokreśloności.