Jak coś umiera, trzeba to dobić, zamiast przedłużać agonię!

 W życiu chodzi o to by być trochę niemożliwym.

 Niejeden marnuje czas dany mu do przeżycia, ponieważ martwi się, że ma tego czasu tak mało.

 Dlatego ja, choć pałac mam, własnego lokaja udaję.

 Uwierzyłabym, gdybym usłyszała to od ciebie.

 ...sztuka jest jak surowica, może nam zaszczepić cudze doświadczenie.

 Nic nie ma bardziej skomplikowanego i cenniejszego od człowieka, synku.

 Kiedy się gada, zawsze się mówi za dużo. A potem człowiek rozpamiętuje każde swoje słowo.

 Z nadmiaru światła kruszy się grudzień.

 Póki życia, póty nadziei.

 Nie należy ani okrętu przytwierdzać do jednej kotwicy, ani życia opierać na jednej nadziei.