Rzec można, że odwieczna tajemnicą świata jest jego poznawalność.

 Samo życie, nauczyciel co wciąż karci.

 Pogoda była okropna, jak to zwykle bywa, gdy komuś pęka serce.

 Często mam wrażenie, że ludzie są najbardziej stadnym ze wszystkich zwierząt. Jeżeli rzucisz na przykład kilka – kilkanaście jednostek na względnie pusty obszar, już po chwili zaczną się przyciągać jak magnesy, zbierać w jedną kupkę, początkowo szeleszczącą od czasu do czasu wyrzucanymi plotkami, a potem bulgoczącą emocjami kipiącymi w pochwałach lub kłótniach albo nawet współfałszującą jakiś przebój nadawany akurat w radio.

 Wspinać się tak mozolnie na tę górę, żeby dowiedzieć się, że ta góra nazywa się starość. Oczekiwać wspaniałego widoku ze szczytu, a ten widok - to śmierć. Lęk młodości przed starością to lęk przed szczytem.

 Kiedy się patrzy na te dorastające dzieci, człowiek czuje, jak się starzeje.

 Dla wierzącego zapomnieć o modlitwie to zapomnieć o życiu.

 Rzeczywistość jest przereklamowana.

 Żeby wreszcie zdarzyło się w Twoim życiu coś, co sprawi, że przestaniesz być tak cholernie smutna.

 Czasami jedyne co powinieneś zrobić w danym momencie to odpuścić. Zrzucić zagradzający ciężar z serca. Powiedzieć szczere: "pierdolę to" i się tego trzymać.

 Dla pilnego tydzień ma siedem "dzisiaj", dla leniwego - siedem "jutro".