Rzec można, że odwieczna tajemnicą świata jest jego poznawalność.

 Jak długo się żyje, nic nie jest ostateczne.

 (...) zawsze każdy, kto wypowiada to co myśli i czuje, zostaje uznany za głupca.

 Wiem, że codziennie wali się niebo.

 Każdy z nas zasługuje na wielka przygodę. Przynajmniej jedną w życiu. Na moment, do którego można później wracać, mrucząc pod nosem: o tak, wtedy właśnie czułem, że żyję.

 Boli brak pieniędzy; ale ich nadmiar stwarza jeszcze większe problemy.

 Śmierć znajduje tego, komu jest pisana, nawet jeśli się go ostrzeże.

 Byle kretyn może cieszyć się
życiem w wieku dziesięciu, dwudziestu
lat, ale kiedy człowiek ma sto lat,
kiedy już nie może się ruszać,
musi uruchomić swoją inteligencję.

 Wygląda bardziej na gwiazdę hospicjum niż ekranu.

 Żadna praca nie hańbi, ale wynagrodzenie za nią często tak.

 Jest brzydki jak grzech śmiertelny, pomyślała Moreno. Podoba mi się.