Niektórych rzeczy nie można nauczyć - trzeba ich doświadczyć.

 (…) człowiekowi bez honoru nie może pęknąć serce.

 Mój ojciec w chwili śmierci był spokojny; to ja szalałam.

 A więc to znaczy, że nie żyje.
Co dziwne, kiedy wypowiadałem
te słowa, nie wydarzyło się nic.
Świat nie miał się wcale gorzej
niż zwykle. Pogrążony w tym samym,
odwiecznym śnie, niszczał sobie jak zawsze.

 Gdy szepczą umarli, znajdą się tacy, co słuchają.

 Stres po rozwodzie porównywalny jest podobno ze stresem po śmierci najbliższej osoby.

 Lecz czymże była śmierć, jak nie przejściem do nowego życia, odwróceniem kartki.

 Była już zresztą prawie wolna - ale jeszcze niezupełnie, jeszcze nie wtedy.

 Żyć bez nadziei to rzecz straszna!

 To zadziwiające, jak mocno trzymamy się
fragmentów przeszłości, czekając na przyszłość.

 Nie sięgaj po to, czego utrzymać nie zdołasz.