Stwierdzili, że jestem normalna. Mogę żyć. Powinnam żyć?

 Ciężko pogodzić się z odejściem osób, które pozostawiły po sobie tyle pięknych wspomnień.

 Życie to nie jest posiadanie dobrego układu kart, ale dobrze grać złym układem. Nasz los ma na tyle mało znaczenia, na ile potrafimy się do niego przystosować.

 Jak pies, którego wabi i odpycha smród płonącego własnego gatunku.

 Towarzysz niedoli nie jest dobrym kompanem – jest zaledwie towarzyszem w cierpieniu.

 Jaka szkoda, że tak krótki jest czas między okresami, gdy jest się za młodym, a gdy jest się za starym.

 Przyzwyczajenie drugą naturą. Tak jak kłamstwo.

 Odcinanie się od pewnych osób w życiu wcale nie oznacza, że ich nienawidzisz. Oznacza to tylko tyle, że szanujesz samego siebie.

 ...wszystko dzieje się zawsze po raz pierwszy. Wszystko, co się liczy.

 Co może być gorszego od przeżycia horroru? Patrzeć, jak mu się zaprzecza.

 Wartość daru nie kryje się w jego cenie, lecz w życzliwości ofiarodawcy.