Trzeba całej zimy, by wiosną wyrosły kwiaty... ale w końcu wyrastają.

 Zrozumiałam, że czasami żałujemy czegoś tak bardzo, że później mocno obwiniamy za to siebie. Dusimy wszystko w środku, psychicznie stajemy się mało odporni, w głowie gotuje się od niepotrzebnych myśli. Dużo byśmy dali, żeby móc cofnąć czas, nie iść tą drogą, nie podjąć takiej decyzji, nie podać ręki, nie odezwać się, nie wsiąść za kółko. Ale to wszystko na nic, robimy sobie w głowie kocioł, do którego wrzucamy każdą myśl, aż w końcu zaczyna się przelewać i dopiero wtedy wyrządzamy sobie prawdziwą krzywdę. Czasami chyba trzeba usiąść, zrozumieć swój błąd i umieć pociągnąć życie dalej. Nie jest łatwo, ale przecież nikt nie powiedział, że tak będzie.

 Człowiek jest jedyną na świecie istotą świadomą bliskości swej śmierci.

 Najlepsze plany zwykle mają w sobie coś z szaleństwa.

 Nie byłem stworzony do myślenia. Byłem stworzony do jedzenia.

 Chciałbym sobą już nie być
chcę tego tak mocno jak kiedyś
metry cztery od ziemi, przez otwarte okno, nie za głośno
chciałbym znowu uwierzyć
chcę tego, jak wtedy
zamknij oczy, leć !

 Nie poddaję się losowi, tylko trzeźwo myślę.

 Miecz przeznaczenia ma dwa ostrza. Jednym jesteś ty. Drugim zaś śmierć.

 Kto ratuje jedno życie, ten jakby ratował cały świat.

 Ten, kto rozdaje karty, zawsze wygrywa.