Niezdrowa dusza wymaga zdrowego ciała.

 Wszyscy ludzie oddzielają mnie od ludzi.

 Niektórzy ludzie są starymi duszami od samego początku – ich spojrzenie jest zawsze skierowane w głąb. Inni walczą, krzyczą i płaczą, stawiają opór, z pewnością pragmatyk prawdopodobnie raczej poetą, są zawsze z nami, tu i teraz, na zewnątrz, płoną i opadają jak gwiazdy strzelające.

 Psychologowie twierdzą, że osoba, która potrafi pierwsza przeprosić jest tą odważniejszą. Osoba, która pierwsza wybacza, jest najsilniejszą. A osoba, która zapomina, jest najszczęśliwszą.

 Kiedy człowiek zstępuje w przepaść, jego życie zawsze zyskuje jasno określony kierunek.

 Ludzie są jak węzełki: nie wiadomo,
co się w nie zbierze i czy dadzą się rozplątać.

 Przypadek to tylko ogniwo w łańcuchu konieczności.

 Lubię wszelkie drogi, bo nigdy nie wiadomo, co można znaleźć u ich kresu.

 Jawa różni się od snu natężeniem myśli.

 Są tacy, co potrafią, a są tacy, co nie potrafią. I tym cała rzecz.

 Było coś niepokojąco ironicznego w fakcie, że śmierć wcale nie okazała się rzeczą ostateczną.