Dom to dom, nawet z problemami.

 Życie to dochodzenie różnymi drogami do niczego.

 Nie mam już cierpliwości do pewnych rzeczy, nie dlatego, że stałam się arogancka, ale po prostu dlatego, że osiągnęłam taki punkt w moim życiu, gdzie nie chcę tracić więcej czasu na to, co mnie boli lub mnie nie zadowala. Nie mam cierpliwości do cynizmu, nadmiernego krytycyzmu i wymagań każdej natury. Straciłam wolę do zadowalania tych, którzy mnie nie lubią, do kochania tych, którzy mnie nie kochają i uśmiechać się do tych, którzy nie chcą uśmiechnąć się do mnie.

 Tego imię za życia wypisane jest w niebie,komu chlebem powszednim jest ofiara z siebie.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Teczki dzieci są chyba odrobinę cenniejsze niż komputer.

 Tak żyć nie można, nie wolno, a żyje się jednak - to straszne.

 Głupcem jest ten kto ocenia innych znając tylko zakończenie historii, a nie poznając jej od początku. Głupcem jest ten kto ocenia innych ale nie założył ich butów i nie przeszedł tej drogi co oni. Głupcem bywa też ten, kto nie potrafi się przyznać do własnych błędów i słabości a widzi całe zło w innych.

 Im jestem starszy, tym bardziej interesuje mnie to, co znajduje się w sercu człowieka.

 Nie trać nigdy cierpliwości - to jest ostatni klucz, który otwiera drzwi.

 Ludzie myślą czasem jak zabić czas, a to czas ich zabija.