Dom to dom, nawet z problemami.

 Ludzie bardzo wcześnie poznają sens swojego istnienia.
Może dlatego też tak wcześnie się go wyrzekają. Ale taki jest ten świat.

 Zmarnowany czas jest bytem; wykorzystany życiem.

 W każdej szwajcarskiej kuchni są dwie rury. Z jednej płynie mleko, z drugiej miód.

 Życie nie jest problemem do rozwiązania, ale rzeczywistością, którą należy doświadczyć.

 Od samego grania rozumu człowiekowi nie przybywa.

 Trzeba żyć i cieszyć się, i płakać, i przeklinać, i diabli jeszcze wiedzą, co robić, ale nie wolno wspominać.

 Ale dziś nic nie jest takie, jak planowałam. To chyba nigdy się nie udaje, prawda?

 Las oniemiały, kutasy z lasu delikatnie sflaczały.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Nie jestem już młodzieńczo naiwna, by uważać, że mamy prawo oczekiwać wyłącznie superszczęścia i spełnienia. Wydaje mi się, że życie jest po prostu poligonem, wspaniałą szkołą. Jestem nawet na takim etapie, że chyba nie chciałabym doświadczać wyłącznie momentów przepełnionych szczęśliwością. Mogłabym wtedy przestać rozumieć, czym ona jest.