Unikać kogoś to żadna sztuka.

 Wiadomo, że nie to ładne, co ładne, tylko to, co się komu podoba.

 Człowiek zmuszony jest żyć w kłamstwie, ale może być do tego zmuszony jedynie dlatego, że zdolny jest tak żyć. Nie tylko więc system wyobcowuje człowieka, ale wyobcowany człowiek wspiera zarazem ten system jako swój mimowolny projekt. Jako upadły obraz swego własnego upadku. Jako dokument tego, że sam zawiódł.

 W muzealnej kawiarni mówi: - Muszę się odnaleźć. Jakbym zaczynała od zera.

 Życie jest podróżą, która jest znacznie łatwiejsza kiedy masz kogoś do towarzystwa, kto cię kocha i kiedy kochasz kogoś.

 Maski się zmieniają, ale twarze pod maskami pozostają te same.

 Zmieniłem się? Może i tak. Może na gorsze, może na lepsze. Zależy, z której strony kto patrzy. Może zachowuję się poważniej, może dziecinniej. Tak i to prawda, że czas zmienia ludzi, ale to nie tylko czas. To także ludzie, z którymi przebywasz.

 Jeżeli mam duszę, należy ona do Ciebie.

 Póki życia, póty nadziei.

 Obcy są rodziną, którą dopiero masz poznać.

 Bogactwo jak zły lekarz - czyni nas z widzących ślepymi.