Przebaczenie ma sens tylko wtedy, gdy potrafimy je przyjąć.
Przebaczenie ma sens tylko wtedy, gdy potrafimy je przyjąć.
Istoty ludzkie są z natury stadne i w sytuacjach zagrożenia zwykle łączą się w grupy.
Żyć - to najrzadsza rzecz na świecie. Większość ludzi tylko istnieje, o ile to jest życie.
Czasem trzeba zamilknąć, żeby zostać wysłuchanym.
Człowiek musiał popsuć trochę swoją naturę, bo nie rodzi się wilkiem, a jest wilkiem.
Życie to nie problemy, które mają być rozwiązane, ale rzeczywistość, którą należy doświadczyć.
Jest z nami trochę tak jak z człowiekiem, który musi przebiec morze pływającej kry. Nie wolno mu odpocząć, nigdzie nie może stanąć na dobrze, gdyż utonąłby wtedy, po pierwszym skoku, w przepaści, W morzu bez dna. Musi ciągle wypatrywać następnej kry, iść nieustannie, nad przepaścią pod nogami, w s stronę lądu, który - o tym jednym wie - jest przed nim.
Teraźniejszość, choć jest owocem przeszłości, a nosi w sobie przyszłość, jest jednak zawsze w wieczności - zawsze w wieczności, jako punkt przecięcia się czasu i ponadczasowości wiary i przy całkowitej wolności zarówno w stosunku do przeszłości jak i do przyszłości.
Długości życia nie mierzy się liczbą przeżytych lat, lecz wykonaną pracą, im więcej pożytecznej pracy wykonał człowiek, im więcej przemyślał i przetrawił w sobie, tym dłuższym jest jego życie.
Ludzie nie chcieli naszej mądrości, więc dostaną nasz gniew. To kara za pychę.
Przypadek to tylko ogniwo w łańcuchu konieczności.