Przebaczenie ma sens tylko wtedy, gdy potrafimy je przyjąć.

 Istoty ludzkie są z natury stadne i w sytuacjach zagrożenia zwykle łączą się w grupy.

 Żyć - to najrzadsza rzecz na świecie. Większość ludzi tylko istnieje, o ile to jest życie.

 Czasem trzeba zamilknąć, żeby zostać wysłuchanym.

 Człowiek musiał popsuć trochę swoją naturę, bo nie rodzi się wilkiem, a jest wilkiem.

 Życie to nie problemy, które mają być rozwiązane, ale rzeczywistość, którą należy doświadczyć.

 Jest z nami trochę tak jak z człowiekiem, który musi przebiec morze pływającej kry. Nie wolno mu odpocząć, nigdzie nie może stanąć na dobrze, gdyż utonąłby wtedy, po pierwszym skoku, w przepaści, W morzu bez dna. Musi ciągle wypatrywać następnej kry, iść nieustannie, nad przepaścią pod nogami, w s stronę lądu, który - o tym jednym wie - jest przed nim.

 Teraźniejszość, choć jest owocem przeszłości, a nosi w sobie przyszłość, jest jednak zawsze w wieczności - zawsze w wieczności, jako punkt przecięcia się czasu i ponadczasowości wiary i przy całkowitej wolności zarówno w stosunku do przeszłości jak i do przyszłości.

 Długości życia nie mierzy się liczbą przeżytych lat, lecz wykonaną pracą, im więcej pożytecznej pracy wykonał człowiek, im więcej przemyślał i przetrawił w sobie, tym dłuższym jest jego życie.

 Ludzie nie chcieli naszej mądrości, więc dostaną nasz gniew. To kara za pychę.

 Przypadek to tylko ogniwo w łańcuchu konieczności.