Ach jak ciężko wspominać.

 Diagnoza ludzkości - tragizm nawracający.

 Niepokoi nas nie to, co nam się przydarza, lecz nasze myśli o tym, co sie przydarza.

 Ale właśnie te fakty, które nie pasują do całości, bywają zazwyczaj najważniejsze.

 Pisarz może żyć i pracować tylko w atmosferze języka ojczystego.

 Nie mierzę powodzenia ilością zdobyczy, sukcesem jest po prostu przetrwać. Wszystko jest tymczasowo, nawet ból. Nie ma szczęścia bez cierpienia, to jest równowaga życia.

 Czy to możliwe, że trzeba zapaść na raka, aby cieszyć się życiem?

 Życie to nie jest posiadanie dobrej karty, ale dobrze grać posiadającą złą kartę. Wszystko wraca do punktu wyjścia, a więc właściwie wszystko jest bez znaczenia.

 Nie ma nic dziwniejszego i bardziej szalonego jak samo życie, a sztuka pisarska potrafi jedynie uchwycić
jego odbicie w zmętniałym,
matowym zwierciadle.

 Myślisz, że gorzej być nie może...
Życie się jeszcze nie kończy...
Nie wiesz co cię czeka;(

 Często szuka się sensu życia przy pomocy bezsensownych metod.