Ach jak ciężko wspominać.
Ach jak ciężko wspominać.
Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.
Ludzie są przeważnie nieszczęśliwi, bo żyją nie po swojemu.
Jedyną moją własnością jestem ja sam. A i to nie do końca.
Mowa jest podejrzana.
Najlepsze plany zwykle mają w sobie coś z szaleństwa.
Jeśli nie zapytamy, to nawet się nie dowiemy, że nam odmówili.
Wieczność jest korektorką czasu.
Gdy wiatr nie służy, do wioseł trzeba.
Trzeba czasem się zatrzymać, kochanie...
A praktyka, jak wiadomo, jest najlepszym kryterium prawdy.