Czy krew we mnie płynie, czy też tylko stoi w ...

 Kiedy się z kimś dzieli życie, patrzy się na jego twarz zamiast w lustro. Widzi się swój uśmiech w czyimś uśmiechu; widzi się wzbierający w swoim wnętrzu gniew, zanim jeszcze wybuchnie. Widzi się sarkazm; widzi się miłość. Kiedy się mieszka samemu, trzeba polegać na lustrze, pokrytym z tyłu srebrną farbą, a żadna tafla, choćby pokryta od tyłu srebrem, nigdy nie powie prawdy. Ojciec powiedział jej kiedyś: „Lustra są dobre
do jednego: przyłożone do ust zmarłego

człowieka pozwalają zyskać pewność,
że nie żyje naprawdę.

 Najpierw marnujemy zdrowie, aby dojść do pieniędzy; potem marnujemy pieniądze, aby dojść do zdrowia.

 Mój ojciec w chwili śmierci był spokojny; to ja szalałam.

 Tylko martwi nie mają nadziei.

 Marne jest życie ludzi, którzy kłamstwo stawiają wyżej od prawdy.

 Chodzi mi o to, że pisarze... kształtują życie swych bohaterów.

 Otarłam się o śmierć tyle razy, że dawno wyrobiłam normę przeciętnego śmiertelnika.

 Kto rzeczywiście pragnie wymyślić coś nowego nie może nie być "szalonym".

 Jeśli nawet nie widzisz drogi wyjścia z kłopotów, to jeszcze nie znaczy, że ta droga nie istnieje.

 Bitwy są te same co zawsze. Po prostu trudniej rozpoznać wroga.