(...) moja cierpliwość to nie Schengen, ma swoje granice.

 Tak to już jest z odległością: albo sprawia, że oddalasz się od kogoś, albo uświadamia ci, jak bardzo go potrzebujesz.

 "Ludzkość dzieli się na: miłośników wolności i niewolników miłości, lecz to od nas zależy kim będziemy"

 To nie moja wina, że jestem synem swojego ojca.

 Czas spieszy, goi, dzieli.

 Tylko on, dotykając jej ciała, docierał prosto do jej duszy.

 Lepiej chyba pójść choćby kawałek dobrą drogą, niż zajść daleko, lecz źle.

 Tylko ludzi trudno byłoby mi oddać.

 Lepiej wspominać życie z okrzykiem "nie wierzę, że to zrobiłem”. Niż ze smutnym westchnieniem "szkoda, że się nie odważyłem".

 Życie to podróż, którą odbywamy tylko raz. Dlatego ważne jest, aby robić to, co kochamy i cieszyć się każdym dniem. Każda chwila jest cenna i niepowtarzalna.

 To, co wiemy, można porównać do zapałki płonącej w mrokach wieczności.