(...) moja cierpliwość to nie Schengen, ma swoje granice.

 Wszyscy wielcy ludzie rodzą się w małych namiotach.

 Dobrych ludzi spotykały złe rzeczy, a tak być nie powinno.

 Kiedy na końcu życia spojrzysz wstecz, zobaczysz, że bardziej od niepowodzeń bolały te momenty, kiedy nie spróbowałaś. Ból porażki jest przemijający, ból z niewykorzystanych szans trwa wiecznie.

 Myślałem, że uczę się, jak żyć, a uczyłem się jak umierać.

 Czasem małżeństwo nie jest świętym sakramentem.

 Strach przed śmiercią jest warunkiem woli przeżycia.

 Dziwne, że ludzie mogą myśleć o śmierci, kiedy jest tyle do zrobienia w życiu.

 Kto pierwszy z siebie się zaśmiał, ten zapobiegł ośmieszeniu się.

 Żyje się za pieniądze, ale nie należy żyć dla pieniędzy.

 A większą mi rozkoszą podróż niż przybycie!