Mama wygląda jak astronauta, któremu się nie powiodło.

 Niektórzy z występujących w tej opowieści zginęli. Reszta przeżyła.

 W życiu chodzi o to by być trochę niemożliwym.

 Ocknęła się po raz kolejny z koszmarnego snu, tylko po to, by stwierdzić, że rzeczywistość również jest koszmarem.

 Rzeczy utracone nie żyją - lezą w ziemi i fruną w powietrzu, bez grobowców.

 Życie jest jak rower. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać. Często najtrudniejszym aktom odwagi nie towarzyszy żadna piorunująca fanfara. To raczej te ciche chwile, kiedy patrzymy prawdzie w oczy i decydujemy się ją przyjąć.

 Świat staje się piękniejszy, gdy człowiek dąży do doskonałości ducha. Rzeczy materialne zastępuje się tym, co duchowe, dobroć serca zastępuje złość, a miłość zastępuje dezaprobatę.

 Nie mów nigdy, że wszystko stracone. Tylko to nam zostaje, co sprawiło, że człowieka warto pamiętać. Nie można pokonać starości, ale można z nią zawalczyć. Najważniejsze jest to, jaki człowiek zostawi po sobie ślad.

 Żyjemy w czasach, w których tylko rzeczy zbędne są nam koniecznie potrzebne.

 Czasem można pobłądzić, kochać nieodpowiednią osobę, płakać nad drobnostkami, ale to jedynie zbliżyło nas do miejsca, w którym jesteśmy. Wszyscy popełniamy błędy, mamy rozterki i żale z przeszłości. Ale każdy z nas ma siłę by ukształtować nowe dni w swą przyszłość. Każda rzecz, która przytrafia nam się w życiu przygotowuje nas do tego, co ma jeszcze nadejść.

 Lepiej, żeby kobiety obracały igłą niż językiem.