
Jak wielkie przestrzenie dzielą nas samych w sobie.
Jak wielkie przestrzenie dzielą nas samych w sobie.
Co nie boli, to nie życie, co nie przemija, to nie szczęście.
Życie niepoddane analizie jest być może nic niewarte, ale życie ciągle analizowane jest z pewnością piekłem.
Mam wrażenie, że poranki klaszczą. Żeby mnie obudzić.
Życie to jest krótkie, skrzynia pełna... momentów radosnych i smutnych.
Cały świat gra komedię.
Nadzieja jest wiatykiem ludzkiego życia.
Wiem, że nawet tego nie wiem iż nic nie wiem.
Uczciwoś jest deficytowym towarem przez cały Boży rok.
Jesteś moją cudowną torturą.
Droga którą dążysz nie jest drogą wieczną...