
Jak wielkie przestrzenie dzielą nas samych w sobie.
Jak wielkie przestrzenie dzielą nas samych w sobie.
Nie mam już cierpliwości do pewnych rzeczy, nie dlatego, że stałam się arogancka, ale po prostu dlatego, że osiągnęłam taki punkt w moim życiu, gdzie nie chcę tracić więcej czasu na to, co mnie boli lub mnie nie zadowala. Nie mam cierpliwości do cynizmu, nadmiernego krytycyzmu i wymagań każdej natury. Straciłam wolę do zadowalania tych, którzy mnie nie lubią, do kochania tych, którzy mnie nie kochają i uśmiechać się do tych, którzy nie chcą uśmiechnąć się do mnie.
(...) sprawiedliwość z pewnością nie jest przeciwnikiem dla przemocy.
Sny są prawdziwe, dopóki trwają, a czyż my nie żyjemy w snach?
To nic. Ona zaczeka. Zemsta jest potrawą, która najlepiej smakuje na zimno...
Brak zrozumienia i brak troski to dwie różne rzeczy.
Żeby przez krótką chwilę nie było śmierci i czas nie rozwijał się jak nitka z kłębku rzuconego w przepaść.
Z biurokracją rzadko kto wygrywa.
Przemija bowiem postać tego świata.
Do każdego dziecka pasuje inny klucz i rolą wychowawcy jest go znaleźć.
O zmarłych należy tylko mówić dobrze,albo nie mówić nic.