
Jak wielkie przestrzenie dzielą nas samych w sobie.
Jak wielkie przestrzenie dzielą nas samych w sobie.
Przyjrzyj się temu, co dziś nazywasz problemem, katastrofą albo kryzysem, i zadaj sobie następujące pytanie: Czy za pięć lat będzie to miało jakieś znaczenie? Odpowiedź najczęściej brzmi: „nie”. […] Zbyt często zadręczamy się błahostkami.
Bez przerwy pić nie można. Dlatego się dokształcam.
Tak wiele razy, jeśli zawiodłem, wybacz mi!
Jestem coś warty
A ty, zacząłeś wątpić że jest git
Tak wiele razy, gdy na to patrzę brak mi słów
Takie czasy i tyle twarzy obok smutnych mnie.
Z żyta nie da się upiec pszennego chleba.
Cisza to spokój.Cisza to przykręcenie życiu regulatora z napisem głośność.
...jak się już było na Księżycu, to gdzie jeszcze można pójść?
Przejmuj się tym, co myślą inni a zawsze będziesz ich więźniem.
Człowiek opętany ideą latania, staje się jej niewolnikiem.
Życie nie musi obfitować w wielkie wydarzenia. Codzienny obowiązek, prosty i niepozorny, wystarczy, aby je upiększyć i uszlachetnić.
Dyskutuje się z chęci mówienia. Rozmawia się z chęci słuchania.