Zabijam stwora, żeby mu się lepiej przyjrzeć.

 Nie możemy czuć się odpowiedzialni za to, czego nie jesteśmy w stanie zrobić.

 Na tym świecie nie ma
gwarancji, są tylko okazje.

 Czy nie wszystko jedno, w którym punkcie muru zaczniemy w niego walić głową?

 Gdyby zaofiarowano nam nieśmiertelność na tym świecie, któż chciałby przyjąć dar tak smutny?

 Życie nie jest problemem do rozwiązania, tylko rzeczywistością do doświadczenia.

 Ktoś, kto walczy ze swymi obawami, walczy z wiatrakami.

 Jest spora różnica między niemożnością życia bez kogoś, a kochaniem go.

 Długości życia nie mierzy się liczbą przeżytych lat, lecz wykonaną pracą, im więcej pożytecznej pracy wykonał człowiek, im więcej przemyślał i przetrawił w sobie, tym dłuższym jest jego życie.

 Gdybyż można opancerzyć się na upokorzenia!

 Myślę, że najgorsze, co może kogoś spotkać, to przegapienie swojego życia. Niewykorzystanie szansy na zrealizowanie swoich pragnień, na odnalezienie sensu i wreszcie - na poznanie i pokochanie siebie samego. Najgorsze dla człowieka to obejrzeć się wstecz, gdy jest już za późno, spojrzeć na swoje życie i uświadomić sobie, że - z głupoty, lenistwa czy tchórzostwa - nie poszło się drogami, którymi chciało się iść.