Jest taka sama jak ja, z tym że jej przeznaczenie ...

 Ludzkie oczy z miast gwarnych i lepianek polnychPłyną ku rzęsom jasnej gwiazdy uroczyście;Wiatr, skrzydła rozpostarłszy, po stawach okolnychŚlizga się, z boku na bok chyląc powłóczyście.

 Każdy z nas żyje w swoim własnym świecie.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby zachować równowagę, musisz się poruszać.

 Idziesz przez świat i światu dajesz kształt przez twoje czyny.Spójrz w świat, we świata kształt, a ujrzysz twoje winy.

 Żyj tak, aby twoim znajomym zrobiło się nudno,gdy umrzesz.

 Wybaczanie jest trudną sztuką.

 Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei,
ale też się do niej zbytnio nie przywiązywać.
Jest okrutna i próżna, wolna od skrupułów.

 Umrę zadowolona. Zrobiłam, ile w mojej mocy. Wierzę, że przeżyłam życie, jak należy.

 Bo jak – w świecie, gdzie wszyscy starają się przeżyć za wszelką cenę – osądzać, tych, którzy decydują się na śmierć?

 Bo nie jest światło, by pod korcem stało,Ani sól ziemi do przypraw kuchennych;Bo piękno na to jest, by zachwycałoDo pracy; praca - by się zmartwychwstało.