W ciemności drobnostką było kochać się z nią, ale nie ...

 Teraz, gdy możemy już pisać to, co myślimy, po co rozmawiać?

 Nosimy góry w kościach za życia i stajemy się nimi po śmierci.

 I już sam nie wiem,
czy lepsze są słowa
czy lepsze jest milczenie.

 Czy nie wszystko jedno, w którym punkcie muru zaczniemy w niego walić głową?

 I nagle zdałam sobie sprawę, że chroniczny gniew skrywa użalanie się nad sobą.

 Każdy ma swoją własną śmierć i musi nią umrzeć sam, nikt mu przy tym pomóc nie może.

 Wygrywał z życiem, które jest kiepskim wizażystą.

 Życie to nie teatr, gdzie wszyscy aktorzy po skończonym przedstawieniu wracają do domów. W życiu naprawdę grasz o wszystko.

 Dopóki jedna rasa gnębi drugą, nie ma miejsca na pokój.

 My , dwaj dumni bracia , pokochaliśmy dwie piękne siostry ...