Okłamywanie samego siebie donikąd nie prowadzi.

 Pisarz może żyć i pracować tylko w atmosferze języka ojczystego.

 Trzeba całej zimy, by wiosną wyrosły kwiaty... ale w końcu wyrastają.

 Codzienne radości i kłopoty traktuj tak samo: z jednych się nie ciesz, a z drugich się nie smuć.

 Życie to sztuka, którą mamy tworzyć z każdym oddechem. Każdy dzień to płótno, a my jesteśmy artystami. Pędzle, które trzymamy w rękach to nasze decyzje, a farby to nasze emocje. Na końcu dnia, to od nas zależy, jaki obraz namalujemy.

 Życiem rządzą same sprzeczności. Nigdy nie będziemy w stanie zrozumieć tych wszystkich pokręconych zależności.

 Czasami życie musi się skomplikować, żebyśmy poznali tych, na których naprawdę warto liczyć.

 Tu się nie mówi: tato, nie umieraj! Tu się umiera.

 W muzealnej kawiarni mówi: - Muszę się odnaleźć. Jakbym zaczynała od zera.

 Kiedy umieram, jestem jak księga, której nie przeczytałem, mimo że napisałem ją sam. Kiedy umieram, zostaję autografem dla kosmonautów, fragmentem, śladem dla archeologów przyszłości.

 Szczęśliwym jest człowiek,kiedy umie u schyłku swego życiaznaleźć więź łączącą go z jego początkiem.